Nose to tail is een duurzamere manier van eten. In veel Zuid-Europese en Oost-Europese landen is het ook nu nog heel gewoon om niet alleen de luxere stukken vlees, maar alle stukken vlees van een dier te eten. Je eet dan dus het hele dier, van nose tot tail (neus tot staart).
Vroeger gebeurde dit ook in Nederland. Vlees was duur, dus je wilde zoveel mogelijk het hele dier gebruiken. Ik heb een aantal (Nederlandse) kookboeken uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw en daarin vind je wel degelijk recepten voor bijvoorbeeld: rolpens, niertjes, lever, zwezerik, tong en bloedworst.
De trend om geen orgaanvlees meer te eten is dus eigenlijk heel recent. Tegenwoordig is het vooral belangrijk dat we vlees makkelijk en snel klaar kunnen maken. Dan kies je al snel voor schnitzels, kipfilet, biefstuk, rosbief en ander snel te bereiden vlees zoals gehakt, hamburgers, slavinken en worstjes.
Dit betekent helaas wel dat er heel veel goed vlees in feite verspild wordt. Veel van dit vlees komt in diervoeding terecht, terwijl het prima geschikt is voor menselijke consumptie. Dit leidt er onder meer toe dat er veel meer dieren geslacht moeten worden dan anders noodzakelijk zou zijn.
Supplementen
Hier komt dan nog bij, dat we juist het vlees met de meeste voedingsstoffen niet meer gebruiken. Dit is pure verspilling! Is het niet ontzettend gek dat we voeding vol met voedingsstoffen niet consumeren en dan extra vitamine en mineralen supplementen gaan slikken?
Er is zelfs een bedrijf waar je supplementen gebaseerd op orgaanvlees kan bestellen. Is dit niet de wereld op z’n kop? Voor zo’n 60 euro kan je gevriesdroogde runder alveesklier supplementen kopen, dit is slechts één van hun vele producten, want van elk orgaan hebben ze wel een supplement op de markt.
En dit terwijl het bekend is dat ons lichaam voedingsstoffen die van nature in voeding voorkomt veel beter opneemt dan voedingsstoffen uit supplementen. Hier komt dan nog bij dat supplementen een hele industrie zijn geworden. Met alle bijkomende kosten, ook voor het milieu. Die runderalvlees capsules moeten in potjes gedaan worden en vervolgens van de andere kant van de wereld (Nieuw-Zeeland) naar ons verscheept worden. Dit kost veel brandstof en het produceren van dit soort supplementen komt natuurlijk ook niet zonder impact op het milieu. Je hebt machines nodig, grondstoffen nodig, brandstof nodig, etc. Terwijl je gewoon in Nederland bij je slager vers vlees kan bestellen dat al die vitamines en mineralen bevat.
Waar komt de naam Nose to tail vandaan?
De Britse kok Fergus Henderson heeft een aantal kookboeken geschreven met daarin ook recepten voor orgaanvlees. Hij noemde die boeken ‘Nose to Tail‘ en daar komt dit gezegde dus vandaan. In restaurants in het Verenigd Koninkrijk werd destijds vrijwel geen orgaanvlees meer geserveerd. Hij probeerde hier verandering in te brengen.
In restaurants in Zuid-Europa en Oost-Europa is het serveren van orgaanvlees helemaal niet zo ongebruikelijk. Als je uit eten gaat in Italië zal je verbaasd staan hoeveel restaurants orgaanvlees op het menu hebben. Een heel bekend gerecht is bijvoorbeeld ‘Trippa alla Romana’ (pens).
